Amazone met hielspoor
Laat ik eens moeilijk beginnen: Waarom heet een paardrijdster een amazone? Die vraag had u niet verwacht, hè?! Stel het woord moet ook een riviernaam zijn. Dan was Missi-Sippi toch veel logischer geweest. Afijn, de deskundigen denken dat amazone vermoedelijk uit het Persisch komt en ‘sterke vrouw’ betekende.
Alice was in alle opzichten een echte amazone. Ze reed paard en was natuurlijk ook een sterke vrouw. Alhoewel, zolang ze in het zadel zat. Want met beide voeten op de grond ging Alice bepaald niet goed af. Ze liep op krukken. Haar rechtervoet vertikte het om vrijwillig op de grond te gaan staan.
Pieter, de orthopeed van EchoZorg toonde zich meteen van zijn charmantste kant. Uiterst voorzichtig hielp hij Alice in een stoel en zei: “Eerst maar eens koffie. Zwart zonder iets?” Goed gegokt. Ik ‘mocht’ de bestelling uitvoeren. Ondertussen begon Pieter moet de anamnese. Een duur woord voor wat een patiënt kan vertellen over de voorgeschiedenis en de aard van de kwaal.
Nou we waren bij Alice aan het goede adres! Ze was al ruim dertig jaar een echt paardenmeisje. Net geen Anky van Grunsven. Maar ze reed wel ZZ Zwaar. Pieter en ik begrepen meteen dat Alice hoog te paard zat. We bleven aandachtig luisteren. Wachtend op het moment dat Alice moest bekennen van haar paard gevallen te zijn.
“Dus heren, ik won drie weken geleden dat toernooi. En dat moest gevierd worden. Toch? Lekker dansen op het slotfeest. Voetjes van de vloer. Keigoede muziek. Ik ga helemaal los. Opeens hoor ik, ‘Knak’. En ik val om”.
Ze nam een slok koffie en vervolgde haar lijdensweg: “Niks meer gedanst. De dag daarna. Zooooooo’n bloeduitstorting. Na vijf dagen naar de huisarts. Die dacht aan een hele heftige hielspoor. Even aanzien en anders naar de podoloog. Toen heb ik zelf gevraagd: Mag ik naar EchoZorg. Die lui kijken ook van binnenuit”.
Dat was Gods woord in een ouderling voor Pieter en mij. Ik zette razendsnel mijn echo aan. Pieter hees Alice uiterst voorzichtig op de bank. Deed haar Birkenstocks uit, waarna ik gul haar voetzool met gel insmeerde.
“Whaauuuww”. Het was geen hielspoor. De peesplaat van Alice was gescheurd. (Ook onder uw voet zit een peesplaat, de plantar fascia. Van de bal van de voet naar het hielbeen). “Kun je het meteen hechten”, vroeg Alice kordaat. Pieter schudde het hoofd.
“Nee zo’n scheur is niet repareren. De tijd heelt niet alleen alle wonden, maar ook veel scheuren. Ik zou zeggen: zes weken rust. Dan wordt het peesmateriaal stijver. En kun je weer lopen. Voorlopig dus maar alles per paard doen, Alice!”
“Paardrijles geven kan best op die manier. En dansen?” Pieter, die de Weense Wals nog goed beheerst: “Heel voorzichtig op het Nieuwjaarsbal!
Robert de Zoete
Echozorg
